De huidige technieken stellen je in staat om werkelijk van alles mogelijk te maken op visueel gebied. Dus ook theater maken op een andere manier behoort tot die mogelijkheden. Ik vind het daarom grappig om vooral kleine voorstellingen te gaan maken.
Daar waar het geweld van de musicals de schouwburgen overspoelt en de speelplekken voor jonge en oude makers tot het uiterste zijn beperkt, biedt het virtuele theater wellicht een uitkomst. De repetitietijden zijn onbeperkt, er is geen subsidiedruk, er is niet een gelegenheids advies commissie die bepaalt of iets goed of slecht is en de programmeurs die op zeker spelen kunnen eenvoudig gepasseerd worden. Geen presentatiedagen meer, waar in een half uur je speelseizoen bepaald wordt. Met andere woorden kun je door het virtuele theater de frustraties voorkomen en gewoon blijven maken wat je wilt. Net als jaren geleden kan een voorstelling zich dan in alle rust ontwikkelen en bewijzen. Desnoods of graag tegen de stroom in. Je bent niet langer gebonden aan het aantal speelbeurten en je bent niet langer overgeleverd aan de arrogantie van de macht. Klinkt een beetje zuur, maar met de huidige ontwikkelingen in het theaterbestel is er voor jonge en ook oudere makers weinig eer meer te behalen. Er zijn gewoon teveel hapklare brokken en het einde is nog lang niet in zicht.
binnenkort rond kunnen lopen in een zelf ontwikkelde omgeving, de basis voor het viruele theater
Virtueel theater kan de werkelijkheid natuurlijk nooit vervangen. Live een voorstelling meemaken, helemaal meegenomen worden in een verhaal is niet te vervangen door een beeldscherm. Wél leuk om te proberen er dicht bij te komen.
Het allereerst project dat ik ga uitwerken is de voorstelling het VERLATEN NEST. Scène voor scène opbouwen en trachten om de uitvoering toegankelijk te maken voor een breed publiek.
Niet een complete voorstelling presenteren, maar in een feuilleton met nieuwsgierig makende korte afleveringen. ►
